De eerste week in Bali

Selamat Malam!

Het is al weer meer dan een week geleden dat we vanaf Schiphol vertrokken naar Bali, dus tijd voor een reisverslag. Ga niet denken dat ik elke week een reisverslag ga plaatsen, maar ik heb zoveel gedaan en meegemaakt dat een "kleine update" nu wel handig is.

Onze reis begon met een dikke vertraging doordat er sneeuw in Istanbul lag in plaats van in Nederland. Hierdoor hadden we de aansluitende vlucht gemist en waren we gestrand in Kuala Lumpur (hoofdstad Maleisië). We moesten in de nacht nog snel een hotel zien te vinden waar we konden slapen, want we konden pas de volgende dag in de avond weer verder vliegen naar Denpasar (de hoofdstad van Bali). Natuurlijk waren wij niet van plan om een hele dag te gaan wachten op het vliegveld totdat onze vlucht vertok, dus namen we het er mooi van en boekten we een sightseeing tour door Kuala Lumpur. We hebben ontzettend veel gezien. Onder andere de Seri Wawasan Bridge, de Putra Mosque en de China-Malaysia Friendship Garden. Het was een prachtige stad met enorme gebouwen. We hebben ontzettend genoten en ik vond de vertraging stiekem helemaal niet zo erg meer.

Toen ik mijn ogen open deed in het vliegtuig waren we al bezig met de landing. Ik keek uit mijn raampje en zag één en al lichtjes in het donker. We zijn er bijna dacht ik, Bali here I come! De chauffeurs stonden ons al netjes op te wachten en de drie uur durende autorit naar het noorden van Bali begon. Op naar Singaraja! Eenmaal bij ons bruine huisje aangekomen wilden Kristel, Nadine en ik slapen, maar we hoorden een raar geluid. We dachten eerst dat het een gekko was, maar het bleek een moskee te zijn…

We werden pas wakker in het begin van de middag met een heerlijk ontbijtje. Jannie en Enik (de vrouw die ons helpt met het huishouden en andere dingen) hadden dit aan ons hek van het huis gehangen. In de middag gingen we naar het Rini Hotel in Lovina, het hotel waar Jannie verbleef, om te zwemmen met zijn allen en we huurden scooters. Jannie wilde me eerst liever niet op een scooter hebben rijden omdat ik dit nog nooit eerder had gedaan. Natuurlijk was ik eigenwijs genoeg om aan Kim, onze ervaren scootervrouw, een snelcursus aan te vragen en scheurde ik lekker weg. Scooter rijden lijkt helemaal niet zo simpel als het is. Iemand is al gevallen, er is al een kat en een rat overreden, een helm is afgevlogen en een paar hadden een boze politieman achter zich aan omdat ze door rood waren gereden. Maar we leven nog steeds!
Het eten is hier trouwens super goedkoop en lekker. In de avond aten we bij een restaurantje in Lovina. Loempia als voorgerecht, kipsaté met rijst als hoofdgerecht en een cola voor maar 3 euro! Nederland kan nog wat leren van deze studentenprijzen.

De volgende ochtend werden we wakker met natte voetjes. Het had de nacht ervoor zó hard geregend dat het door ons dak heen was gelekt. We hadden een deel naar buiten heen geveegd, maar we hadden de middelen niet om het helemaal droog te maken dus liepen we lekker te spetteren in ons huisje. Wel verkoelend aan de voeten. In de middag reden we naar Undiksha, de universiteit in Singaraja. Hier kregen we een rondleiding en zagen we waar we de komende acht weken les zouden krijgen in de Indonesische taal en cultuur.
Bij het avondeten was het licht uit in Lovina om stroom te besparen, dus aten we in het donker met kaarsjes. Na het eten hoorden we muziek en gezang in de straat en we liepen erheen om te kijken. De drie Balinezen op de gitaar en trommel deden zelfs aan verzoeknummers dus we zongen lekker mee. Om de Nederlandse sfeer er ook nog een beetje in te houden zongen we ook nog even Frans Bauer voor ze.
Bij thuiskomst zat er een leuke verrassing op ons te wachten: de eerste kakkerlak. Als een stel gillende keukenmeiden renden Nadine en ik achter de kakkerlak aan met een spuitbus met gif. Toen de kakkerlak op zijn rug lag en niet meer bewoog met zijn pootjes moesten we hem nog weg zien te krijgen, maar we wisten niet hoe. We durfden hem allebei niet met een papiertje op de pakken, dus hebben we hem met een lepel opgeschept en door de wc gespoeld. Vanaf dat moment is deze lepel gedoopt tot de ‘kakkerlaklepel’.

Dinsdag was het eindelijk zover! Iris en ik zagen waar we de komende vier maanden terechtkwamen. Op de school in Bengkala werden we heel warm ontvangen door Ketut (de man die gebarentaal kan), de directeur, de vier dove kinderen en de rest van de kinderen. Nadat we rond hadden gekeken op de school gingen we een klaslokaal binnen en zongen we met de hele groep hoofd, schouders, knie en teen met de kinderen. De kinderen deden allemaal enthousiast mee.
Onderweg naar de Bali Mandara school, het project van Kristel en Kim, werden we nog aangehouden door de politie. Gelukkig hoefden we niks te betalen. Hier werden we ook hartelijk ontvangen en de directeur deed me nog een aanbod of ik daar les in communicatie wilde geven. Waarschijnlijk kom ik hier dus ook nog wel een paar keer vaker aanwaaien!

Woensdagmorgen reden we naar de preschool, het project van Nadine en Marieke. Alle kindjes waren heel mooi gekleed en dansten en zongen, want de regering kwam kijken. In de middag hadden we nog een vergadering met de regering op de universiteit, maar deze mensen hadden er weinig zin in en kwamen niet opdagen. Dat schijnt vaker voor te komen in Bali.

Donderdagmiddag kwamen we na veel trappen lopen op één van de mooiste plekjes van Bali, de Secret Garden waterfalls. In één woord: WAUW! Een enorm hoge waterval kletterde naar beneden en het water was helderblauw. Perfect voor een verfrissende duik, maar het regende dus ik sloeg even over. Volgende keer beter, want ik ga hier sowieso nog een keer heen!

De dag erna bezochten we het Garbage project van Wybe en in de buurt was de ouderenzorg, het project van Lisa en Liz. Veel van deze mensen hadden geen tanden meer, maar verder hadden ze het prima voor mekaar daar. Een paradijsje om je oude dagen te slijten! Vervolgens reden we terug naar Singaraja naar het project van Rina: het weeshuis. Hier konden we niet zo lang blijven hangen, want we moesten ons klaar maken voor de tocht naar de rijstvelden. Deze tocht was zó ontzettend mooi! We hadden een leuke gids bij ons die vertelde over van alles én natuurlijk rijst. Het is namelijk ook wel eens leuk om te zien hoe en waar mijn dagelijkse kost gemaakt wordt.

Jannie ging vrijdagavond weg, dus de zaterdag en zondag hebben wij goed benut om lekker even uit te rusten en te genieten van het mooie weer. Want geloof het of niet, de week was best vermoeiend!

En ja, ook wij moeten naar school. Elke maandag en dinsdag moeten we vier uur lang naar de universiteit voor lessen Indonesische taal en Balinese cultuur. We kunnen nu al begroeten, bedanken en zeggen wie we zijn. Goed begin dacht ik zo.

Morgen begint het echte werk voor mij en de rest. Dan gaat ieder naar zijn projecten en Iris en ik naar Bengkala! Ik heb er super veel zin in en ik ben heel benieuwd wat ons te wachten gaat staan. Wish me luck!

Veel liefs uit het mooie Bali, Nicole